Marka Skoda kojarzy nam się dziś z niezbyt ciekawymi autami dla przedstawicieli handlowych i ludzi, którzy za wszelką cenę chcą mieć auto koncernu VAG, choćby i w czeskim opakowaniu. Fanom rajdów marka kojarzy się też ze świetną Fabią S2000 i nadchodzącą R5. Wcześniej zaś z Fabią WRC. Ale dziś opowiem o aucie, które odnosiło rajdowe sukcesy jeszcze w latach 90-tych. Czyli o Skodzie Favorit kit-car, a także o kilku innych sportowych wersjach tego modelu.
1. Favorit kit-car
Rajdowy Favorit został zaprezentowany w roku 1991. Był napędzany czterocylindrowym, ośmiozaworowym silnikiem OHV o pojemności 1289 ccm (mocno opartym o seryjny silnik Favorita) i wziął udział w rywalizacji w Rajdowych Mistrzostwach Świata w klasie do 1300 ccm. Konkurencja nie była przesadnie duża, a Favorit był dobrze przygotowany, więc zespół Skody zdobył mistrzostwo w tej klasie zarówno w 1991, jak i w 1992 roku.
W roku 1993, w FIA postanowiono nieco bardziej zachęcić producentów do wystawiania swoich aut w rajdach, nawet jeśli nie mieli oni możliwości budowy topowych rajdówek z 4x4 i turbo. W końcu wtedy auto rajdowe musiało bazować na seryjnym pod względem silnika i napędu. Dlatego powołano "FIA2-Litre Rally Cup". Czyli rajdowy puchar dla aut z silnikami o pojemności do dwóch litrów, bez doładowania i z napędem tylko na jedną oś. Pomysł chwycił i w mistrzostwach pojawiły się specjalnie przygotowane do startów w tej kategorii samochody Nissana i VW. Oprócz tego zgłoszono już wcześniej jeżdżące w rajdach, zespoły Opla, Renault, Łady i właśnie Skody.
Favorit ruszył do rywalizacji właściwie w niezmienionej postaci. Pod maska nadal znajdował się gaźnikowy silnik 1.3 o mocy około 140 KM. Mimo to, Skodzie udało się wygrać w tej kategorii w jednym rajdzie (Rajd Akropolu - kierowcą był Emil Triner, w klasyfikacji generalnej zajął 11 miejsce). Na koniec sezonu zespół zajął drugie miejsce w klasyfikacji, za dominującym w tamtym roku General Motors Europe, wystawiającym Ople Astry GSi (w niektórych rajdach występujące jako Vauxhalle).
Na sezon 1994 również nie przygotowano większych zmian w czeskiej rajdówce. Mimo to, w Rajdzie Akropolu, Emil Triner zdołał powtórzyć swój sukces i znów wygrał swoją kategorię (jednocześnie zajmując 9 miejsce w klasyfikacji generalnej). Tuż za nim został sklasyfikowany Pavel Sibera w drugiej Skodzie. Następny sukces przyszedł podczas Rajdu Australii. Emil Triner miał w prawdzie wypadek i nie dojechał do mety, ale Pavel Sibera odniósł zwycięstwo w klasie (w klasyfikacji generalnej zajął trzynaste miejsce).
 |
| Rajd Hiszpanii 1994 |
Przyzwoite rezultaty w pozostałych rajdach sezonu pozwoliły zespołowi Skody na zdobycie mistrzowskiego tytułu.
Był to ostatni sukces modelu Favorit w Rajdowych Mistrzostwach Świata. Od następnego sezonu został zastąpiony Felicią kit-car. Ale to temat na inny wpis.
Ogólnie Favorit kit-car, mimo sukcesów, jest dość zapomnianym autem. Znalezienie o nim informacji, nawet na czeskich stronach jest wyjątkowo trudne. Mocno mnie to dziwi, gdyż historia postkomunistycznego czeskiego kompakta 1.3, walczącego z dwulitrowymi rajdówkami zachodnich marek jest doprawdy bardzo ciekawa i aż chce się ją opowiadać.
 |
| Rajd Monte Carlo |
Poza wersją rajdową, powstało też kilka wariantów wyścigowych modelu Favorit. Niestety informacje o nich są jeszcze skromniejsze, niż w przypadku kit-cara. Ale prezentuję, co udało mi się znaleźć. Może jeśli kiedyś natrafię na więcej informacji, to zrobię o nich pełnoprawne wpisy.
2. Favorit 1600 H
Wariant wyścigowy z silnikiem od Volkswagena. Pojemność 1596 ccm, rozrząd SOHC 8V, dwa gaźniki Weber. Maksymalna moc: 167 KM przy 7000 obr/min, maksymalny moment obrotowy 176 Nm przy 5500 obr/min. Napęd na przód. Hamulce tarczowe na wszystkich kołach. Auto ważyło 730 kg. Do osiągnięcia 100 km/h potrzebowało 6 sekund, zaś prędkość maksymalna wynosiła około 230 km/h. Niestety, nie wiem w jakiej serii startował ten samochód, ani jakie osiągnął wyniki.
3. Favorit Chamonix
Auto zbudowane do wyścigów na lodzie w serii Andros Trophy. Zaprezentowane na salonie samochodowym w Paryżu. Nie wiadomo, jaki miało silnik, ale podobno jego maksymalna moc wynosiła 335 KM. Silnik był umieszczony centralnie i napędzał wszystkie koła. Informacji o osiąganych wynikach brak.
4. Favorit Cosworth
Samoróba, prawdopodobnie z Anglii, wyposażona w silnik Coswortha o pojemności 2.3 litra umieszczony z przodu i napęd na cztery koła. Moc maksymalna 260 KM. Zbudował ja człowiek nazwiskiem Ian Wilson. Dalszych informacji brak.
5. Favorit Pick-up Free style
Wyścigowe auto zbudowano do jednomarkowej serii Skoda Pick-up Free style. Jednomiejscowe nadwozie pickup, silnik 1.3 o mocy 108 KM przy 7000 obr/min. Masa: 750 kg. Maksymalna prędkość: 195 km/h.
Seria wystartowała w 1994 roku, zaś w 1995 zmieniono auta i zamiast modelu Favorit, ścigano się pickupami na bazie Felicii.
6. Favorit Dakar
To był jedynie projekt, któy nigdy nie został zrealizowany. Zachował się tylko jeden rysunek. Samochód miał być napędzany silnikiem V8 od Tatry 613.
Podsumowanie
Jak widać ilość prób zrobienia ze Skody Favorit szybkiego auta była dość zdumiewająca. Próbowano z niej zrobić właściwe wszystko. Choć sukces odniósł tylko wariant rajdowy. W sumie sam nie wiem czemu ten model Skody tak prowokował do prób przerabiania go na auto do sportu.
W dzieciństwie byłem wożony białą Skodą Favorit z 1991
roku. Pamiętam ją jako fajne autko, choć problemem była wiecznie
pękająca przednia szyba. W końcu zrobiono z profilu kwadratowego "rozpórkę" przednich kielichów, która miała temu zapobiec. Szyba wytrzymała nieco dłużej,
ale w końcu i tak pękła. Mimo to, z dumą stwierdzam, że był to tuning
zanim jeszcze to słowo stało się szerzej znane. Poprawa sztywności nadwozia jest istotnym elementem przygotowania auta do sportu (choć akurat "mój" egzemplarz nigdzie się nie ścigał). W każdym razie
dorastając w takich warunkach, moje zainteresowanie się motoryzacją i
modyfikacjami samochodów było nieuniknione - od rozpórki z profilu w Skodzie do KJS-owego E36 i bloga o dziwnych autach. Ależ to głupio brzmi.
