W obecnie trwającym Rajdzie Dakar 2022 do rywalizacji powróciło Audi. Tym razem z autem elektrycznym wyposażonym w spalinowy generator. Jednak dziś przyjrzymy się wydarzeniom które miały miejsce znacznie wcześniej.
Auta rajdowej Grupy B w latach 80-tych zostawiły ślad także na Rajdzie Dakar (wtedy Paryż-Dakar). Peugeot 205 T16 wygrał te zawody dwa razy w latach 1987 i 1988. Dwa kolejne zwycięstwa dołożył oparty o niego 405 T16 (1989 i 1990). Szykowane do Grupy B Porsche 959, po jej skasowaniu odniosło zwycięstwo w edycji 1986. W roku 1985 zaś na starcie Rajdu Paryż-Dakar stanęło auto które zdefiniowało to, czym była Grupa B: Audi Quattro. Zespół wystawił francuski importer aut Grupy VAG.
W użyciu były trzy auta. W kabinach zasiadły załogi Bernard Darniche (kierowca) i Alain Mahé (pilot), Xavier Lapeyre (kierowca) i José Lourseau (pilot) oraz Hubert Rigal (kierowca) i Gérard Déry (pilot). Auta te otrzymały numery startowe odpowiednio 199, 200 i 201. Liderem zespołu został Bernard Darniche ze względu na doświadczenie wyniesione ze startów Audi Quattro w Rajdowych mistrzostwach Francji.
Oprócz tej trójki, zgłoszone zostało również czwarte Quattro (nr startowy 285) w rękach prywatnej załogi Dominique Coubes (kierowca) i William Vonthron (pilot).
 |
| Quattro załogi Coubes/Vonthron |
A jakby tego było mało, to wystartowało jeszcze Audi 80 Quattro z załogą Alain Revret (kierowca) i Micheline Litzler (pilot). Ci ostatni, otrzymali numer startowy 286.
 |
| 80 Quattro załogi Revret/Litzler |
O ile ostatnie dwa pojazdy jechały z dość niewielkimi zmianami względem tego na czym bazowały, to trzy auta francuskiego importera zasługują na więcej uwagi.
Ich przygotowaniem zajęła się firma ROC prowadzona przez Freda Staldera, mającego spore doświadczenia z Audi startującymi w wyścigach samochodów turystycznych.
Mimo, że w klasycznych rajdach startowało już Quattro z krótkim rozstawem osi, to starsza wersja została uznana za lepiej nadającą sie do Rajdu Paryż-Dakar. Długi rozstaw osi miał dać lepszą stabilność przy długotrwałej jeździe z dużymi prędkościami po wyboistym terenie.
 |
| zdjęcie z jazd testowych, jeszcze przed zamontowaniem orurowania |
Najbardziej rzucającą się w oczy cechą dakarowych Quattro jest podniesiony dach. Zostało to wykonane celem podwyższenia siedzeń załogi by zapewnić lepszą widoczność potrzebną przy pokonywaniu np. wydm. W dachu znalazł się także spory wlot powietrza mający służyć zapewne lepszej wentylacji kabiny. Były to czasy kiedy o klimatyzacji w aucie do ścigania nikt nie myślał, bo zabierała zbyt dużo mocy i zbyt dużo ważyła. Z prawej strony skrócono boczne tylne okno i powiększono słupek B, by zmieścić na nim wlew paliwa. Auta miały trzy zbiorniki na benzynę dające łączną pojemność 340 litrów.
 |
| Bernard Darniche/Alain Mahé |
Kolejną zmianą z zewnątrz jest maska, gdzie po bokach widoczne są wyloty powietrza mające zapewnić lepsze odprowadzenie ciepła z komory silnika.
Biorąc pod uwagę trudny teren zawodów, obawy budziło to, ze 5-cylindrowy silnik Audi mocno wystawał do przodu. Tak samo jak i intercooler. Postanowiono więc zbudować orurowanie w które pięknie wkomponowano logo Audi. Do tego pod autem umieszczono metalowe osłony wzorowane na tych, które fabryczny zespół niemieckiego producenta używał w Rajdzie Safari.
 |
| Hubert Rigal/Gérard Déry |
Zaś jesli chodzi o same silniki, byly to rzędowe, pięciocylindrowe jednostki o dwóch zaworach na cylinder, będące mieszanką części z generacji A1 i A2 rajdowego Quattro. Każdy był sterowany podwójnym ECU Bosch Motronic - jeden komputer sterujący służył jako zapasowy. Ciśnienie doładowania wynosiło 1,2 Bara, choć można było je regulować ręcznym kontrolerem podczas jazdy. Maksymalna moc wynosiła 330 KM. Rajdowe Quattro były zdolne osiągać nawet ponad 400 KM, ale w Rajdzie Paryż Dakar skupiono się na tym by zapewnić przede wszystkim niezawodność na długim dystansie i nie obciążać zbytnio komponentów.
 |
| Xavier Lapeyre/José Lourseau |
 |
| Hubert Rigal/Gérard Déry |
 |
| Bernard Darniche/Alain Mahé |
W każdym razie zaczęło się bardzo obiecująco. Załoga Bernard Darniche/Alain Mahé wygrała pierwszy, krótki odcinek rajdu, tzw. prolog. Potem niestety było gorzej - ich Audi najpierw miało problemy z przeniesieniem napędu, a następnie spłonęło (załodze na szczęście nic się nie stało). Pozostałe dwa fabryczne Quattro dojechały jednak do mety na 17-stym (Xavier Lapeyre/José Lourseau) i 37-mym (Hubert Rigal/Gérard Déry) miejscu.
Prywatne Quattro załogi Dominique Coubes/William Vonthron nie dotarło do mety, tak samo jak 80 Quattro z załogą Alain Revret/Micheline Litzler.
Dwa Quattro które dojechały do mety zostały następnie przetransportowane z powrotem do Francji i w kolejnych latach brały udział w wyścigach na lodzie. Co stało się z nimi później, nie wiadomo. Jak widać musiało minąć sporo lat by Audi ponownie pojawiło się na starcie najsłynniejszego terenowego maratonu.
A jeśli mało Wam dakarowych osobliwości, to warto zajrzeć do tych wpisów.
Zdjęcie z gratem bez związku z tematem
Dziś Nissan Terrano, który zazwyczaj porusza się na dużych oponach do jazdy w ciężkim terenie. Jednak obecnie jeździ na mniejszych oponach zimowych, które w połączeniu z powiększonymi nadkolami dają dość osobliwy efekt wizualny:
0 komentarze:
Prześlij komentarz